قبل از تکامل و رواج یافتن لیزیک روشی که به وسیله لیزر اکسایمربه کار می رفت PRK یا Photorefractive Keratectomy نامیده می شد.
در این روش تنها لایه سطحی قرنیه به وسیله جراح ( با تراشیدن به وسیله چاقوی جراحی) برداشته شده و سپس به وسیله لیزر اکسایمر لایه های قرنیه از سطح بر اساس نمره چشم تراشیده شده، در نتیجه شماره چشم بیمار اصلاح می شد.
در عمل لیزیک هم از لیزر استفاده می گردد، اما همانگونه که بعدا به تفصیل خواهد آمد، پس از برداشتن لایه ضخیم تری حدود ۱۳۰ تا ۱۶۰ میکرون از قرنیه ( که برش با دستگاه اتوماتیک میکروکراتوم انجام می گیرد) تاثیر لیزر در عمق قرنیه انجام می گیرد.
